استانداردسازی صندلی و نیمکت دانش آموزان

دانش آموزان تقریباً یک چهارم از زمان روزانه ی خود را در مدرسه می باشند و %۸۰ از آن زمان را به صورت نشسته

صرف انجام فعالیت های خود می کنند. با توجه به زمان صرف شده در مدرسه و خصوصاً در حالت نشسته،

مناسب بودن وسایل مدرسه از جمله میز و صندلی برای بر طرف نمودن این نیاز دانش آموزان امری ضروری و حیاتی می باشد؛

لذا این وسایل باید به آنها اجازه ی تغییر پوسچر را نیز بدهند. مطالعات متعددی نشان داده اند

که دانش آموزان به طور مکرر از وسایلی در مدرسه استفاده می نمایند که متناسب با وضعیت آنتروپومتری شان نمی باشند.

این مسأله مربوط به این حقیقت است که طراحی وسایل مدرسه به طور نمونه مبتنی بر تصمیماتی می باشد

که ارتباطی با نیازهای دانش آموزان ندارند. بنابراین، دانش آموزان در معرض ریسک ابتلا به اثرات منفی ناشی

از طراحی بد و نامناسب وسایل به دلیل زمان طوالنی نشستن می باشند. به علاوه، کمبود وسایل مدرسه ممکن است

همچنین دلیلی بر نشستن به صورت پوسچرهای نامناسب در کلاس باشد. پوسچر بد به دلیل وسایل نامناسب مدرسه،

یکی از عوامل مهمی است که ممکن است باعث افزایش ریسک اختلالات اسکلتی- عضلانی گردد .

دانش‌آموزان در هنگام نشستن وضعیتهای بدنی گوناگونی را به خود می‌گیرند.

برای ارزیابی تناسب دانش‌آموز با صـندلی و میـزی که از آن استفاده می‌کـند،

لازم است که دانش‌آموز دارای وضعیت بـدنی نشان داده شـده در
شکل باشد.

میز و صندلی و  نیمکت

تناسب دانش‌‌آموز با میز و صندلی

• کف پاها صاف بر روی زمین
• فضای بین پشت پاها و لبه جلویی نشستگاه وجود داشته باشد.
• هیچ گونه فشاری از طرف قسمت جلوی سطح نشستگاه به سطح خلفی ران وارد نیاید.
• فضایی بین سطح بالایی ران و سطح زیرین میز برای حرکت آزادانه وجود داشته باشد.
• آرنجها هنگانی که باز و عمودی است تقریباً در ارتفاع سطح رویی میز قرار گیرد.
• تکیه‌گاهی مستحکم در ناحیه کمری و زیر تیغه‌های شانه وجود داشته باشد.
• فضایی کافی بین تکیه‌گاه پشت و سطح نشستگاه برای حصول اطمینان از حرکت آزادانه کفل موجود باشد.
دانش‌آموزان در هنگام نشستن وضعیتهای بدنی متفاوتی به خود می‌گیرند.

ارزیابی تناسب خوب و صحیح مستلزم این است که هدف معیار توضیح داده شده در شکل رعایت شوند.